Rozdział 1

  Powoli kończyły się wakacje. Dla większości osób w moim wieku to powrót do tej samej szkoły, a tym samym spotkanie się z przyjaciółmi. Ja jednak jestem nowa. Taki nigdy nie ma łatwo. Wcześniej mieszkałam w Nowym Yorku, a pewnie teraz muszę wyjaśnić, dlaczego przeniosłam się do Moonlight Valley. Dlatego, że kilku ludzi dowiedziało się o naszym istnieniu. Od razu wielka afera! Nie można po prostu wyssać im krwi? Prawie bym zapomniała! Jestem wampirem, ale to chyba nie jest wielka heca. Niczym od ludzi, poza nieśmiertelnością, piciem krwi, uczuleniem na światło i czosnek, bladą cerą, szybkością oraz kłami, się nie różnię... Sądząc po tym, co wymieniłam, jednak troszkę tak. Nazywam się Karen Dunete i tak, jak każdy z mojego rodu jestem obdarzona wampiryzmem. Nie mam jednak stuprocentowego daru. Dojrzałość osiągnę w wieku szesnastu lat. Od tego momentu nie będę się starzeć! Nie mogę się doczekać, ponieważ dla każdej młodej wampirzycy szesnaste urodziny są najważniejsze w jej wiecznym życiu. Ja obchodzę je już w tym roku. Mam jednak nadzieję, że nikt nie odkryje mojej odmienności, bo polubiłam to miasto. Przeszkadza mi może trochę tylko słońce, bo przez nie mam "lekkie" poparzenia, ale w końcu od czego są ubrania! Codziennie muszę posmarować ciało olejkiem lub balsamem do opalania, a także ubrać się na cebulkę. Okulary przeciwsłoneczne, parasolka, rękawiczki, zakryte buty, długie spodnie, kurtka. Niestety... Bycie nieśmiertelnym wampirem ma swoją cenę, ale warto. Nawet jeśli bym nie chciała, nie mam wyboru. Z drugiej strony zazdroszczę ludziom. Mają po co żyć. Kształcą się, by potem ułożyć sobie szczęśliwe życie, a ja... Po co? Chyba tylko po to, żeby nie wzbudzać podejrzeń. Są one absolutnie zbędne! Jednak, gdy chodzę do szkoły, czuję się tak, jakbym miała jakiś cel w życiu. Czasami można się w tym wszystkim pogubić, ale takie życie. Nie ja je sobie wybrałam.